Sabi nila na nabubuhay tayo sa mundo dahil may misyon tayong kailangang matapos. Ngunit hindi tayo nabubuhay nmg mag-isa. May mga taong tutulong sa iyong landas at mag huhulma sa iyong kinabukasan. Sila ay ang ating mga pamilya. Sila na ay nandiyan simula pa ng pagmulat ng ating mga mata. Handa silang umagapay sa ating at gabayan tayo anuman ang mangyari. Sila ay ang klase ng mga taong nagbibigay ng pagmamahal na walang kondisyon. Kahit gaano pa man ka lupit ang mundo sila lang ang taong maaasahan mo dito sa mundong napakalupit. Kapat tayo ay mayroong problema o dinadamdam sila ang una nating tinatawag. Pero pag sila na ang mayroong kailangan, napipilitan pa tayo. Bakit kaya? Tayo ba ay kampante na palagi lang sila nandiyan sa ating tabi?
Dapat nga magpasalamat tayo sapagkat hindi lahat ng tao ay biniyaan ng pamilyang maayos ang estado. Pero, ano ang ginagawa natin? Ibinabaliwala ang mga pagkakataon na sila ay nandito pa sa mundo. Ibinabaliwala ang mga pagkakataon na gusto ka makapiling dahil ang pansin mo ay nakatuon sa mga bagay na walang dahilan at nagbibigay lamang ng kasiyahang pansamantala habang ibinabaliwa ang mga taong nagbibigay ng pagmamahal na panghabang buhay.
Habang tayo ay lumalaki at nakikipagsalamuha sa mga tao, hindi maiiwasan na makakakita tayo ng gma taong naiituring nating pangalwang pamilya. Hindi naman ibig sabihin na ang pamilya ay dapat magkadugo lamang sapagkat ang pagiging isang pamilya ay wala ito sa dugo kung 'di sa puso. Pero may mga pagkakataon kung saan ikaw ay nahuhulog sa mga maling kamay na itinuturing mong pamilya, ngunit walang pakialam sa iyo. At pagdating sa panahong iyong ang ating pamilya lang ang tutulong at aagap sa ating tumayo muli.
Minsan, tayo talaga ay nagiging malapit sa mga taong kasing edad natin dahil naiintindihan nila ang ating naramamdaman. At walang magulang ang gustong makita ang kanilang mga anak na nag-iisasa buhay na 'to. Pero, hindi lahat ng tao ay may magandang intensiyon. Dahil ang mga tao ay na huhulma base sa mga naransan nila sa buhay. Pero kahit ganoon paman, ang pagmamahal sa kanila ay tutulong sa mga nararamdaman nila dahil walang sugat and hindi humihilom pero ang saklap dito ay mayroong mga pilat ng kapaitan ang mananatili.
Kahit may mga pamilya tayo, minsan ay hindi na tayo nakakapag-bonding sa kanila dahil sa mga trabaho nila. Ang Family Day ng isang eskwelahan ay nakakutlong sa mga magulang na makakabuhos ng oras at atensyon sa mga anak nila. Hindi ibig-sabihin na nakatira kayo sa isang bahay ay nakakasalamuha na kayo ng araw-araw. Kaya ang mga kaganapan na katulad nito ay nakakutulong sa lahat na magsaya kasama ng ibang tao sa paaralan.
Pero ang isang problema dito ay hindi lahat ng pamilya ay makakadalo dahil sa kanilang sariling rason. Kaya naiiwan ang ibang batang malungkot dahil hindi kumpleto ang pamilya niya na magdiwang ng ganitong kaganapan. Ang isipan kasi ng mga magulang ay kailangan nilang magtrabaho ng maaigi para sa anak nila na hindi man lang alam nila ang nararamdaman ng kanilang anak na nakakaranas na hindi sila kunpleto sa isang kaganapan sa paaralan na tungkol sa pamilya
Sa huli ang pamilya dapat ay ang unahin sa lahat ng aspeto sa mundo. Sapagkat sila lang ang taong hindi ka iiwan kahit buto't balat kana sa paghihirap. Pero minsan kasi, hindi nila nakikita ng isang taon ang importansya ng isang tao at nakikita lamang ito pag ito'y wala na.
.